Op weg voor het grote avontuur. Om 8.00 stijgen we op in Zaventem en een dikke 2 uren later landen we in Madrid. Daar moeten we 5 uren wachten maar met een beetje winkeltjes kijken, wat eten en drinken gaat de tijd vlug voorbij. Zo stijgen we dan eindelijk om 15.40 op om de lange tocht naar Bogota aan te vatten : 10 uren en 20 minuten vliegen.
In Colombië moeten we weer anderhalf uur wachten om onze laatste vlucht te nemen naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Die stijgt op om 22.00 plaatselijke tijd daar maar voor jullie is het dan al 4 uur in de nacht. Om bijna 12.OO landen we. Maar wat een tegenvaller : blijkbaar zijn er te veel vliegtuigen samen geland en aan de controledienst voor immigratie is het dus moordend druk en onze gsm’s blijken dan ook niet te werken. Jammer.
We schuiven er een uur aan en dan eindelijk zien we Maria Soledad en haar man die ons opwachten. Zij brengen ons naar hun chique huis waar we eindelijk, het is ondertussen half 8 voor jullie en half 2 voor ons, ons vermoeide hoofd kunnen neerleggen op de comfortabele luchtmatrassen.6 uurtjes later worden we gewekt.
Hoofdpijn : nog van vermoeidheid of van het hoogteverschil want we zitten wel op 2850 m hier.
We krijgen een lekker ontbijt met een eitje en met lekker vers geperst sap van mango, papaya en passievrucht. Mmmm…
We springen in de auto en ontmoeten er buiten Maria en een man die ons rijdt, Eline, een Belgische studente journalistiek uit Wijnegem die er net een week is. Ze doet er 3 maanden stage bij VVOB en gaat voor haar eindwerk een film maken.
In de auto vertellen we tegen elkaar. Wat ons opvalt is dat er veel bussen rijden en dat men er niet rijdt maar ‘vliegt’ over de weg. Verschillende keren houden we ons hart vast.
En dan komen we in Otavalo : we ontmoeten er aan een tankstation Don Patricio die ons voorrijdt naar hun schooltje. We herkennen al dadelijk de geschilderde muur. Op het graspleintje onder een tentje tegen de regen (ja echt wel : regen hier) zitten ouders en vooral kinderen in bont gekleurde klederdracht ons lachend aan te kijken. Wat een begroeting met dansjes, speeches en typisch eten van hier. Er hangen mooi geschilderde welkomstzinnetjes uit, niet alleen voor ons maar ook voor Wouter de directeur van VVOB en Maria Soledad en voor Dries (een stagiair bij Ecassef) voor Cil (een vrijwilligster) en voor Ria zelf van Ecassef. Alles bij elkaar 7 mensen uit België.
Na het feestprogramma zitten we nog even bij elkaar en horen we van Monica dat Nicole bij Norma gaat logeren en Greet bij Teresa. We vertrekken in de gietende regen.
Morgen vertellen we aan elkaar hoe het ons verging want we hebben geen internet en geen gsm om elkaar eens te berichten.
Buenas tardes y buenas noches, Nicole y Greet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten