Voor we aan woensdag beginnen, nog even een anekdote van gisterenavond. Toen Greet volledig ingezeept onder de douche stond, was er ineens geen water meer … Met een omgeslagen handdoek heeft ze om hulp moeten roepen. Qué guapa! Na ongeveer een kwartier was het opgelost. Vanmorgen werden we letterlijk wakker geschud door een aardbeving. Gelukkig was de ergste schok voor de kuststreek. Greet dacht dat Nicole aan het dromen was, Nicole dacht dat het Greet was (we slapen samen in 1 bed). Ook het toilet heeft het begeven: dat zal morgen terug in orde zijn.
Zoals gewoonlijk stonden we om 6.15 u op en namen we de bus van 7 u en twintig minuten later een taxi om op tijd op school aan te komen. Gelukkig zijn de grote putten in het wegdek terug opgevuld.
De eerste twee lesuren hielpen we Silke tijdens de Engelse les: spelletjes in doorschuifsysteem. Silke was blij met onze hulp, want deze keer lukte deze activiteit vrij goed. Het is ons duidelijk hoe moeilijk het is om hier goed les te geven. Er is nog VEEL werk aan de winkel. Van discipline en organiseren hebben ze geen kaas gegeten, zelfs al zitten de kinderen gewoon aan hun bank.
Na de pauze was het tijd voor spelletjes: iedere klas deed met de eigen juf een spel op het grasveldje terwijl de anderen aan de kant zaten te kijken. Daarna hebben wij met iedereen tegelijk een aantal tikspelletjes gedaan. Ze deden goed mee en nadien hoorden we van de leerkrachten dat ze het fijn vonden. Een geslaagde voormiddag dus.
In de namiddag zijn we in het overvolle busje (19 personen, waar er eigenlijk plaats is voor 11!) van don Patricio naar de schoolmoestuin gereden om onkruid te wieden. Het busje moest hoog de berg op en kreunde onder het overgewicht, maar niemand die zich daar aan stoort. De moestuin ligt in het indigenagebied en dus zagen we onderweg toch wel erbarmelijke huisjes en mensen in armoede. Schrijnend. Om 18 u terug in Otavalo, bus op en naar huis.
Aan de keuken tafel is het ’s avonds best gezellig met Teresa, Mariëla, papi en mami en de vaste bezoekers tia Maria en tio Francisco.
Rond 8.3O vertrekken wij naar onze slaapkamer: qué descanse!
Nog even vertellen dat we hier al een beetje bedot zijn: we kochten Ecuadoriaanse simkaarten waar al geld op zou staan en dus gebruiksklaar. Niet waar dus!
Hasta la proxima,
Greet en Nicole
Geen opmerkingen:
Een reactie posten